Amnestia

Ileż poezji na odświętnych stołach,

metaforyki: o wielkich pogrzebach,
o męce cepów, kurnikach, stodołach,
o dochodzeniu przed wyrokiem w chlewach
w czasach amnezji.

Ileż łez przelać potrafi na papier
i w atramencie zawrzeć albo tuszu
poprawnych wierszy, siedząc na kanapie
- dedykowanych demokratom z buszu
nadworny cielak.

Z jakim przejęciem potrafi kojarzyć:
dzieci-anioły na niebie Iraku,
osty i szczygły za miedzą miraży,
smrodu zgnilizny spod fraków i flaków
Ziemi przeklętej.