Namiary na wymiary

eraz rym w wierszu jest czkawką przeszłości,
snem pogrobowców o szczęściu co będzie
za lat kilkaset gdziekolwiek i wszędzie
o czym - o wróżbach i o co się złościć,

o to, że z czasem odchodzą w niepamięć,
że nic na zawsze nie dano nikomu,
że nie ma drogi do wspólnego domu,
że na odludziu groźna bywa zamieć?

A w kuluarach nawet w zimie lato,
szampan i lulek leczniczy, choć śmierdzi,
jednak tu trudno jednoznacznie stwierdzić,
iż bywa lekiem tylko w liściach na to,

co tkwi od wieków w światowym teatrze,
i każda rola wpisana w życiorys,
więc bez urazy - niepotrzebne spory,
gdyż czwarty wymiar wszelkie tropy zatrze.