Trzewia

to się w kraju urodził nad Wisłą w tym czasie
prostowania podziałów, były krzywe ponoć,
będą lica i serca będą krwawo płonąć,
a mnie prawo nad prawem utopijnym zda się,
lecz historia jak dziwka pozornie w przedbiegach
zaplanowanych knowań rozebrana legła,

rozłożyli ją nagą niczym jakąś kur...
jakby była własnością zgody suwerenów,
jakby była na sprzedaż, bo w niej taka niemoc,
że rozebrać znaczyło po kawałku urwać,
członki sprytnie oddzielić począwszy od mózgu,
aby nerwy odłączyć i czaszkę opróżnić,

później złamać kręgosłup, wyrwać rdzeń z nerwami,
podłączywszy aparat mowy odpowiedniej,
odfiltrować skomlenia średniej bezpośrednio,
a tych bardziej odpornych szybciej otumanić,
co się ciągnie do dzisiaj i smrodu przybywa,
bo nazwane by nazwać trzeba wewnątrz bywać.