*** (Moja nimfo przedpokutna...)

oja Nimfo przedpokutna,

mój obrazie zwierciadlany,
czemu płaczesz,czemuś smutna
- tętni życiem raj wybrany.

Ślij uśmiechy rzęs trzepotem
- ja odbiorę wietrzne fale,
spadnę nagle Twym łoskotem
- ja ubawię świat wspaniale.

Rozewrzemy bram podwoje
lat nie licząc - myśmy wieczni?!
Nam zamówił Bóg pokoje
zapalone... tlą się świeczki.

Twoja - blaskiem mnie oślepia
- rubinowe szklą się oczy,
cieniem czułym tors oblepia...
winnaś ze mną próg przekroczyć:

Bóg powiązał stułą dłonie,
kładąc pierścień wiekuisty
- miłość moja w Tobie spłonie
i testament będzie czysty.

Tak z kajdanów wyzwoleni
ostaniemy jeno prochem
- pól uprawnych... garścią ziemi,
jakby w ścianę - cisnął grochem.