Afilacja pór roku

asmuciło twarz słoneczko
ogromem szarości,
zaścieliło gór łóżeczko
przepychem barwności:

Zimie - bielą mości łoże.
Jesieni - pszenicznie.
Latem - złoci niczym zboże.
A wiośnie? - lirycznie.

Okrasiło barw tonacją
zbudzonych lecz sennych,
rozpieszczając korelacją
zieleni płomiennych.

Rozkochany czas czerwieni
jesiennych kolorów
w wielki płomień las zamieni
spełnieniem amorów.

Kropla rosy łka porankiem
uśpiona zmierzchaniem,
ulatując tęczy wiankiem
powraca zaraniem.