Babka kryzysowa

Niech babka sztuczne rzęsy już odklei,

bo widzi w polu bruzdy, których nie ma,
i może uznać synonim kolein
za wypaczony transformacji schemat.

Babki kalendarz i nad nim zegarek,
co się zatrzymał przez tryby wytarte,
trafią na śmietnik jak rupiecie stare,
i będą pełnić honorową wartę:

pośród wpółżywych postaci zza stołu
świec dodawanych w formie liczebników
warstwa na warstwę gnijących pospołu
jak krowie księgi z bezdennych gnojników.

Babka ma w dupie wszystkich naszych wieszczów
i patriotyzm, tylko kontestuje,
mimo że budżet w szwach opieki trzeszczy,
to babka ino procenta rachuje.

Patrząc w lazury to wzdycha odorem,
to beknie smacznie kiełbasianym jadem,
aż się wykrzywia na ścianie amorek
i podskakuje kogut na obiadek,

a my klęknąwszy zmawiamy paciorek
- pozostaw, Panie, babkę na złą porę.