Wiesław Musiałowski - Wiersze: Czas

jciec odjechał. Były rozjazdy nad Niemnem,
za Niemnem aerobik - z supełkami sznurek,
na którym zapętlono historię powtórek
z tej głębi niedosiężnej - z tej głębi przyziemnej,
bohatyrowiczowskiej.
Rozmowy z Anzelmem o wszystkim - czyli niczym - znaczy powszechności:
uśmiechów, łez, poranków, rachunków. Modlitwy
na takich koralikach, których nie policzysz,
bo żadnych mieć nie będziesz z Czasem znajomości.

A każdy chciałby pewnie tę miękkość umościć:
pod głową mieć poduszkę nieludzko puchową,
szydełkiem obrobioną nitką koronkową
i móc się grillowaniem na okrągło gościć,
a ile jeszcze będzie takich wniebowstąpień:
za którymi rzekami, pośród burz piaskowych
za ile ile można kupić ludzkich zwątpień
albo z karabinami matek - wśród wojskowych,
a pan wypełnia misję od potrzebnych wojen,
kreuje bohaterów na miarę wszech czasów,
jakby chcąc odwzorować z tysiącletnich lasów
z pergaminów kapłanów faraonów zwoje.

Panu trzeba u mumii sięgnąć wiadomości,
lecz czy zechcą rozumnie mówić o miłości
nie mojej, nie twojej?