Poezja jesienna

ak pieści tylko wiatr wrześniowy
i pieśni nuci pożegnalne
w opustoszałe łąki halne
i martwy chruśniak leśmianowy.

Niebo przemierza sierp księżyca
jakże mizerny - w czasy owe -
tak niepodobny leśmianowej
i z Ksiąg Ubogich Kasprowicza.

Więc bądź poezjo, egzaltacją!
Niech w sercu płynie krew, nie woda
z deszczu - choć wokół niepogoda.
A księżyc? - księżyc, inspiracją!