Żniwiarzom

Do młyna czas z plonami zbóż,
niech żarn się echo niesie...
Ominie las i szczyty wzgórz
- do miasta plon zaniesie.

I tam, na stół
- zasłany lnianym płótnem
położy chleb, pszeniczny dar:
nie cwierć, nie pół,
lecz bochen hojny jutrem
- dla wszystkich nas... największy skarb.

A pracy tak pokutnej,
winniśmy złóżyć hołd i cześć,
i bochen ucałować.